اسب نژاد مختلف

نژادهای گوناگون دارا بودن ویژگی‌های مشخص در اندامشان

اسب نژاد مختلف که برای انسان‌ها سودمند بودند، پدید آمدند.

نژادی خالص‌شده اما قوی‌هیکل همچون اندلوس برای مصارف باربری و سواری با تمایل به انجام درساژ – شکل گرفت.

اسب‌های سنگین‌ به انجام کارهای سخت در کشتزارها و کشیدن گاریهای بزرگ پرورش یافتند.

دیگر نژادها نیز برای کارهای سبک کشاورزی، سوارکاری و ورزش، یا صرفاً زیبایی و به عنوان جانور خانگی پرورش یافتند.

بعضی نژادهاازترکیب نژادهای گوناگون در طی صدها سال هستند

نیاکان بعضی دیگر یک نر مولد مشخص یا تعداد محدودی مولد آغازین بوده‌اند.

در غرب، این روند انتقال ویژگی‌ها از یک والد به نسل پس از خود در دفترچه‌هایی ویژه به ثبت می‌رسید.

از قدیمی‌ترین این دفترچه‌ها می‌توان به دفترچه عمومی پرورشگاه اشاره کرد .

که دفتری شجره‌نامه‌وار از اسب‌های گوناگون بود که در سال ۱۷۹۱ آغاز به ثبت کرد.

امروزه بیش از ۳۰۰ نژاد گوناگون اسب در جهان وجود دارند.

پیشینه

دیوارنگاری غار دوشه، لرستان، حدود هزاره هشتم پیش از میلاد
کاسیان نخستین مردمی بودند که اسب را به کار گرفتند.

برای مردم بین‌النهرین پایین که غیر از الاغ حیوان کاری دیگری نمی‌شناختند، اسب را رام و آماده کردند.

چنان بود که مردم بین‌النهرین پایین اسب را ” الاغ کوهستانی ” می‌خواندند.

در سراسر جهان اسب‌هادرکاربرد تفریحی، ورزشی و…

سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد برآورد کرده بود که تا سال ۲۰۰۸ نزدیک به ۵۹٬۰۰۰٬۰۰۰ اسب در سراسر جهان زندگی کند که ۳۳٬۵۰۰٬۰۰۰ آن، از آن آمریکا، ۱۳٬۸۰۰٬۰۰۰ از آن آسیا، ۶٬۳۰۰٬۰۰۰ از آن اروپا و درصد کمتر آن‌ها از آن آفریفا و اقیانوسیه باشد. برآورد شده‌است که ۹٬۵۰۰٬۰۰۰ اسب تنها در ایالات متحدهٔ آمریکا زندگی می‌کند.

سازمان‌های آمریکایی دریافته‌اند که فعالیت‌های اقتصادی در ارتباط مستقیم با اسب سرمایه‌ای نزدیک به ۳۹ میلیارد دلار را در این کشور جابجا می‌کند که با افزودن فعالیت‌های در ارتباط غیرمستقیم با اسب این رقم به ۱۰۲ میلیارد دلار می‌رسد.

در یک نظر سنجی که در سال ۲۰۰۴ از سوی انیمال پلانت با شرکت ۵۰٬۰۰۰ نفر از ۷۳ کشور برگزار شد، اسب‌ها رتبهٔ چهارمین حیوان دوست داشتنی مردم را از آن خود کردند.

کاربرد روان‌درمانی

افراد در سن‌های گوناگون با ناتوانی‌های جسمی و روانی پس از همراهی با اسب از نتیجه‌های مثبتی بهره‌مند شده‌اند.

سواری درمانی وپزشکی باعث می‌شود تابرانگیختگی از دید روحی و جسمی بشود.

به از راه کمک در نگه داشتن تعادل و راستا به زندگی بیماران کمک می‌کند.

اعتماد به نفس آن‌ها بالا می‌رود و حس خوبی از آزادی و استقلال به آن‌ها دست می‌دهد.

در جنگ_سواران امپراتوری عثمانی در سال ۱۹۱۷ میلادی

اسب نیز در ورزش‌هایی مانند چوگان استفاده می‌شود.
اسب حیوانی است که بیشترین پیشینهٔ همراهی در جنگ را داشته‌است.

نخستین نشانه‌های همراهی اسب در جنگ به سال‌های ۴۰۰۰ تا ۳۰۰۰ پیش از میلاد بازمی‌گردد.

تا اینکه در پایان عصر برنز همراهی اسب در جنگ فراگیر شده‌است.

این کاربرد بیشتر برای جشن‌ها یا برای شناسایی و ترابری در منطقه‌هایی با زمین خشن است.

در سدهٔ ۲۱ میلادی در نبرد دارفور، نیروی نظامی جنجوید از اسب استفاده کرده‌اند.

محصولات

مواد خام فراوانی از اسب بدست می‌آید که دسته‌ای از آن‌ها از اسب زنده و دسته‌ای دیگر پس از کشتن اسب بدست می‌آید.

شیر اسب ماده از محصولاتی است که از اسب زنده بدست می‌آید.

مردمانی که گله‌های پُرشمار اسب دارند مانند مغول‌ها شیر اسب را می‌دوشند و کومیس می‌گیرند.

در دوره‌ای خون اسب هم به عنوان یک منبع غذایی مناسب مورد توجه مغول‌ها و برخی قبیله‌های کوچ‌نشین بود.

مغولان خون اسبهایشان را میخوردند تا مدت طولانی بدون خوراک بمانند .

داروی استروژن کونژوگه دارویی است که استروژن دارد و از ادرار مادیان باردار بدست می‌آید.

این دارو در گذشته به عنوان جایگزین هورمونی کاربرد داشت.

موی دم اسب در ساخت آرشهٔ سازهای زهی مانند ویولن، ویولا، ویولونسل، کنترباس و کمانچه مورد نیاز است.

سالیان دراز گوشت اسب خوراک انسان و درندگان بوده‌است.

گوشتشان در نقاط زیادی از جهان مصرف میشود.

در حالی که در برخی فرهنگ‌ها، یک پَرهیزه و در برخی جاها یک چالش سیاسی دانسته می‌شود.

چرم اسب در ساخت کفش، دستکش، ژاکت، توپ و لباس بیسبال به کار گرفته می‌شود.

سُم اسب‌ها هم در ساخت چسب حیوانی و استخوان اسب در ساخت برخی ابزارها به کار می‌آید.

به ویژه در آشپزی ایتالیایی درشت‌نی اسب را تیز می‌کنند.

آن را spinto می‌نامند و با کمک آن آماده بودنham (pork) را بررسی می‌کنند.

نگهداری_معاینهٔ دندان‌های اسب.

اسب‌ها حیوان‌هایی اند که به چرا می‌روند. خوراک اصلی یک اسب علوفهٔ با کیفیت است که از یونجهٔ خشک یا چراگاه فراهم شده‌است.

یک اسب روزانه ۲ تا ۲٫۵ درصد از وزن بدنش را غذای خشک می‌خورد. در نتیجه یک اسب ۴۵۰ کیلوگرمی بزرگسال روزانه تا ۱۱ کیلوگرم غذا می‌خورد.

گاهی به جای علف به آن‌ها دانه‌های غلات که مغذی ترند داده می‌شود به ویژه اگر اسب جنب و جوش زیادی داشته باشد..

هنگامی که به اسب غلات داده می‌شود هم باید همچنان ۵۰ درصد یا بیشتر از خوراک روزانه اش علف باشد.

اسب‌ها باید به فراوانی آب پاکیزه در اختیار داشته باشند.

یک اسب روزانه ۳۸ تا ۴۵ لیتر آب می‌نوشد.

با اینکه اسب‌ها می‌توانند به تنهایی بیرون، زندگی کنند با این حال به سرپناهی در برابر باران و باد نیازمندند.

این سرپناه می‌تواند یک جای سرپوشیدهٔ معمولی تا یک اصطبل پیشرفته باشد..

سلامت سُم _ باید بررسی یا نعل آن دیده شود.

همچنین زدن واکسن برای پیشگیری از بیماری‌های ویروسی و معاینهٔ دندان‌ها توسط یک دامپزشک یا یک متخصص دندان خانوادهٔ اسبیان، ضروری است.

اگر اسب‌ها بیرون برده نمی‌شوند برای سلامت روح و ورزش بدنشان باید تمرین و حرکت روزانه داشته باشند.

و اگر بیرون برده می‌شوند باید آن ناحیه دارای امنیت خوبی باشد و نرده‌های محکم در پیرامونش باشد.

بُرس کشیدن مرتب بدن اسب، برای رشد بهتر موهای بدنش و سلامت پوستش مناسب است.

تیمار کردن اسب از جمله کارهای ضروری است.

معمولاً موقع آب دادن یا زمانی که می‌خواهند زین بر پشت حیوان بگذارند، او را تیمار می‌کنند.

در تیمار کردن به‌وسیله مخصوص به نام قَـشُو (شبیه برس‌های امروزی) نیاز است.

خاراندن و تمیز کردن تمام بدن اسب و شانه کردن یال و دم اسب هم جزو تیمار محسوب می‌شود.

زین و برگ

به مجموعه وسایلی که برای سواری از اسب به پشت حیوان می‌گذارند «زین و برگ» می‌گویند که

بخش اساسی آن به این شرح است:

عرقگیر

زین

افسار

نمد

شال‌پا

سینه‌ریز.

عرقگیر از یک تکه نمد مرغوب به اندازه و شکل زین اسب درست می‌شود که در زیر زین قرار می‌گیرد.

زین از چرم اعلا ، محکم و با شکل خاصی که سوارکار بتواند به راحتی روی آن بنشیند.

در بعضی از زین‌ها مقداری چوب و فلز هم به‌کار می‌رود و گاهی اسکلت اصلی زین فلزی است.

هر زین دو رکاب دارد از جنس فلز و دو بند چرمی که حلقه‌های رکاب را به زین وصل می‌کند.

«تنگ» زین از چرم است مثل کمربند از زیر شکم اسب عبور می‌کند .

در طرف دیگر زین به حلقه ای گره می‌خورد و محکم می‌شود.

افسار دو نوع است:

یکی برای راه رفتن و سواری که سر اسب می‌زنند.

این افسار دهنه دارد، و فلزی به شکل خاصی است که در دهان اسب و در محل خالی دندان‌های نیش قرار می‌گیرد و برای مهار و کنترل اسب به افسار دهنه‌دار نیاز است.

اسب با این افسار نمی‌تواند چیزی بخورد و بیاشامد.

افسار برای موقع استراحت حیوان به سرش وصل میشود

تمام کله‌بند یک افسار از چرم است و اتصالات آن با سگک فلزی به هم ارتباط دارد.

ویژگی نمد :

معمولاً به صورت سراسری، از گردن تا انتهای ترک اسب را می‌پوشاند.

دارای نقش و رنگ چشم‌نواز با دامنه‌های پر از منگوله‌های زنگی است.

را برای خشک کردن اسب ـ وقتی در اسطبل برای استراحت و خوراک است .

همچنین جلوگیری از سرما به پشت آن می‌اندازند. برای گردن اسب از یکپارچه منگوله‌دار استفاده می‌کنند.

شال‌پا

بافته شده از نخ‌های خامه‌رنگی است که برای زیبا کردن و فریبایی اسب بر پشت آن می‌اندازند.

سینه‌ریز؛ یا سینه‌بند

از جنس چرم به شکل مثلث است که یک سر آن به گردن اسب و دو سر دیگر بعد از گذشتن از میان دست‌های اسب به تنگ و کمربند متصل می‌شود و با بسته و محکم شدن تنگ

(کمربند) سینه‌ریز هم در جای خود محکم می‌شود.